Podloge teniskih terena

Površina teniskog terena ima važan uticaj na samu tenisku igru. Igrači moraju uzeti u obzir kako će se loptica ponašati na odredjenoj površini kako bi mogli prilagoditi svoju taktiku i način igre datoj podlozi. Brzina kojom će loptica putovati, visina na koju će odskočiti, spin loptice nakon odskoka, su faktori koje ozbiljan igrač mora uzeti u obzir. Površine zbog kojih loptice putuju brže su poznate kao “brze površine”, a one kod kojih su loptice sporije poznate su kao “spore površine”.

Trava

Svi veliki teniski turniri, uključujući i četvorku iz Grand Slam kategorije, su nekada igrani na travnatoj podlozi, pošto drugi tipovi podloga tada još nisu bili razvijeni. Danas, jedino Grand Slam natjecanje koje se igra na travi je Wimbledon.

Trava je izvanredno teška podloga za igranje tenisa. Loptica putuje brzo i odskače relativno nisko. Takodjer, loptica odskače nepredvidljivo, uglavnom iz razloga što spin koji loptica ima prije odskoka ostaje i nakon odskoka. Jaku servu je često vrlo teško vratiti na ovoj podlozi. Zbog togaigrači poznati po dobrom servisu često imaju mnogo uspjeha na travnatim terenima. Odličan primjer za to je američka legenda, Pete Sampras, koji je dominirao Wimbledonom tokom 90-tih godina prošlog vijeka uglavnom zahvaljujući jakom servisu.

Glavni nedostatak travnate površine je održavanja terena, koje podrazumjeva vrlo zahtjevne korake. Kako i stanje tla i visina trave mogu imati uticaj na kretanje loptice, površina se mora konstantno nadgledati i dobro paziti. Neki tereni koriste vještačku zamjenu za travu (tzv. astroturf), iako kretanje loptice sa prirodne trave ne može biti precizno kopirano na vještačkoj podlozi. Loptica na vještačkoj travi odskače brže i više nego je to slučaj na pravoj travi.

Zemlja (šljaka)

Zemljani teniski tereni, podloga najčešće crvene ili zelene boje, su primjetno sporiji u odnosu na travnate. Zelena zemlja se obično dobiva mješanjem kamena, gume i plastike i teži ka tome da bude nešto brža u odnosu na crvenu, koja se najčešće pravi od, izmedju ostalog, mrvljene cigle i gume.

Kako loptica na zemlji odskače relativno sporije i ima nešto predvdljiviju putanju nego na travi, igrači koji se oslanjaju na jačinu svoga servisa kao pobjedničke strategije su obično u nepovoljnom položaju u odnosu na ostale. Zemljana podloga daje prednost teniserima koji su naročito vješti sa dubokim udarcima sa osnovne linije. Možda se baš iz ovog razloga često dešavalo da igrači koji su bili uspješni na ostalim podlogama, posebno na travi, oslanjajući se na snagu servisa, su se često mučili da postignu uspjeh i na French Openu.

Mnogi igrači koji su sanjali o osvajanju sva četiri Grand Slam turnira, uključujući i legendarnog amerikanca Jimmya Connorsa tokom 70-tih godina, ostali su kratkih rukava upravo zbog prepreka koje je ispred njih postavljaja crvena šljaka na terenima Roland Garrosa. Malo je igrača u historiju tenisa zablistalo na obje vrste podloga, i brzoj i sporoj. Najistaknutiji medju njima je švedjanin Bjorn Borg (koji je uspio ostvariti nevjerovatan uspjeh, osvajanjem Wimbledona pet puta, i French Opena šest puta).

Tvrde podloge

Teniski tereni sa tvrdim podlogama se obično prave od baze asfalta ili betona, a prekrivaju se akrilnim slojem. Postoje brojni faktori koji mogu uticati na ponašanje loptice na tvrdim podlogama. Na primjer, količina pijeska iskorištena pri izgradnji podloge utiče na intenzitet trenja izmedju podloge i loptice; što je više pijeska upotrijebljeno, to je trenje veće. Tvrdoća površine takodjer utiče na odskok loptice; tvrdja podloga - viši odskok loptice.

Australian Open se igra na tvrdoj podlozi poznatoj kao “Rebound Ace”, koja se dobiva izgradnjom betonske osnove preko koje dolazi gumena površina presvučena akrilnim slojem. US Open takodjer koristi tvrdu podlogu poznatu pod imenom “Deco Turf”, koji takodjer koristi betonsku osnovu na koji dolaze slojevi gume, akrila i silicijum-dioksida.