Volej u tenisu

Volej u bilo kojem sportu je udarac koji se izvodi prije nego što loptica padne na tlo. Posebno u tenisu, teniser izvodi volej udarac kada se nalazi u neposrednoj blizini mreže, iako postoje odredjeni volej udarci koji se mogu izvesti i sa sredine terena kao i iz pozicije oko osnovne linije.

Volej je u tenisu, kao i ostalim sportovima, napadački udarac, koji značajno redukuje vrijeme koje se ostavlja protivniku da vrati lopticu. Obično je prilično jak udarac, i kada je precizan omogućuje trenutno osvajanje poena.

Napadačka taktika obično uključuje jak servis te potom prvi retern u obliku voleja koji se koristi kako bi se igrač približio mreži. Taj se prvi volej odigrava bliže osnovnoj liniji i može se odigrati s jačim zamahom. Sljedeći bi volej trebao biti onaj pobjednički, kad igrač izađe na mrežu te laganim udarcem upućuje lopticu u prazan, nebranjen prostor

Kada se nalazi blizu mreže, teniser koji izvodi volej ima mogućnost upućivanja loptice pod mnogim uglovima, te tako izvesti neodbranjiv udarac za protivnika. Volej se obično igra kada igrač izlazi na mrežu u namjeri da završi poen.

Volej se u profesionalnom tenisu najčešće može vidjeti kod odigravanja mečeva na travnatoj podlozi. Skliska trava uzrokuje nisko odskakanje loptice te igrači volej udarcem žele sebi stvoriti bolju priliku za plasiranje udarca. Također, travnata podloga zna biti neravna te se volejem eliminira mogućnost nepredviđenog odskoka loptice. Igrač koji namjerava odigrati volej mora brzo reagirati jer skraćuje igru, te mora biti spreman na kontranapad protivnika u vidu passing shota – loptice koja će velikom brzinom proletjeti kraj igrača dok koji izlazi na mrežu, bez šanse da je stigne.

Teniseri modernog doba istaknuti po odličnoj volej igri, izmedju ostalih, su Pete Sampras, Roger Federer, i Tim Henman za kojeg se smatra da je najbolji volejaš modernog tenisa. Sampras je bio veliki sportista i posebno poznat po svome spektakularnom voleju.

Iz starijeg perioda, spomenimo neke sjajne volej igrače: Vinnie Richards, Rod Laver, John McEnroe, Boris Becker i Martina Navratilova.

Tehnika

Možda i najvažnija stvar za pripremanje voleja je položaj nogu. Vrlo je važno dobro se namjestiti u pravi položaj još dok loptica leti prema igraču koji treba izvesti volej, pravilnim radom nogu i pomjeranjem stopala. Ovo je mnogo bolje nego sustizati lopticu ispružanjem ruku. Preveliko uspružanje reketa od tijela može dovesti do neravnoteže što za posljedicu ima loš kontakt reketa i loptice.

Takodjer, koliko će igrač zamahnuti reketom je vrlo bitna stvar pri volej udarcu. Loptica koj dolazi velikom brzinom bi trebala biti vraćena samo postavljanjem reketa, što se često naziva “blok volej”. Ukoliko se još glava reketa lagano zakrene pri ovakvom bloku, postiže se izvjesna količina backspina što će dovesti do kraćeg leta loptice i manjeg odskoka. S druge strane, loptice koje dolaze sporije do igrača koji izvodi volej zahtjevaju i mnogo veće zamahe.

Postoje razni tipovi volej udaraca u tenisu. Grubom podijelom se mogu razvrstati u četiri grupe:

• visoki voleji,
• niski voleji,
• backhand voleji,
• forehand voleji.

Visoki i niski voleji

Visoki volej udarci se izvode kada loptica dolazi iznad visine struke, i tada loptica može biti ili blokirana ili udarena. S druge strane, niski voleji se skoro bez izuzetka mogu samo izblokirati.

Vrlo je važno držati zglob ruke stabilnim i čvrstim svo vrijeme, bilo da se radilo o niskom ili visokom voleju. Ručni zglob je potrebno držati iza linije glave reketa. Čvrsto držanje reketa i očuvanje stabilnosti, naročito položaja glave reketa, bi trebalo biti dovoljno za vraćanje loptice na protivničku polovinu terena, bez potrebe za nekim posebnim zamahom i udaranjem loptice.

U pravilu, većina viskokih voleja bi trebalo udarati sa dužim i bržim zamahom, dok niske voleji obično zahtjevaju mekši dodir i za posljedicu loptica ima kraći let i pada bliže mreži. Volej izveden brže i sa većim zamahom može biti agresivno izbačen prema dole, kao kod normalnog forehand ili backhand udarca. Ovakvi voleji, poznati kao “driven volleys” i ako su dobro izvedeni, predstavljaju odlično sredstvo da se skrati vrijeme koje protivnik ima za reakciju, a samom igraču koji izvodi ovakav udarac donosi priliku da se približi prema mreži i pripremi za završni udarac u poenu.


Forehand i backhand voleji

Forehand volej udarci manje više preslikavaju konvencionalni forehand udarac.
Obično se koristi kontinentalni grip pri izvodjenju ovog udarca, jer se pri udarcu položaj ruke ne mora mijenjati. Istočni grip daje više mogućnosti pri voleju, u smislu davanja loptici backspina ili topspina, što volej može učiniti još efikasnijim udarcem. Da bi se loptici isporučila dodatna brzina, može se razviti i dvoručni grip, kakav je nekada koristio Pancho Segura u 1940-tim i 1950-tim u svojim razornim volejima.

Backhand volej je mnogo teže savladati u pogledu dosljednosti i preciznosti, jer se tokom ovog udarca igrač “povlači” preko loptice pa je stoga teže odgovoriti u pravom trenutku.

Zaključak

Svrha volej udarca je da igri donese ofanzivnost i agresivnost, i kao posljedicu toga da onemogući protivnika da adekvatno uzvrati na udarac, u najboljem slučaju da nikako ne uspije vratiti lopticu. Zaključno, zamah koji se koristi u volej udarcu je obično vrlo kratak. Takodjer, reket se mora držati čvrsto, tako da glava reketa svo vrijeme bude stabilna što kao rezultat donosi prodoran udarac.

Servis-volej igra se sve manje koristi u modernom tenisu. Većina igrača danas preferira odigravanje poena s osnovne linije čekajući pogrešku protivnika. Uzrok tome je sve bolja tjelesna pripremljenost igrača i snažne i brze loptice koje se upućuju u igri te je teško graditi taktiku izlaska na mrežu. Pored toga, ni travnate podloge nisu kao prije. Nove podloge su tvrdje tako da je oskok loptice viši što otežava posao volej igračima.