Istorija: Tenis na Olimpijskim igrama
Kada je glavni grad Grčke, Atina, priredila prve Moderne Olimpijske igre 1896. godine bio je ispunjen san Baruna Pierra de Coubertina - osnivača Međunarodnog Olimpijskog Komiteta (IOC) dvije godine ranije. On je vjerovao da Moderne Olimpijske igre mogu pružiti dobru osnovu za prijateljska nadmetanja u kojima bi se sve klasne, socijalne, religijske, političke i rasne razlike zaboravile.
Više od cijelog vijeka nakon toga, vrijednosti do kojih je držao Coubertin su uglavnom zadržane u duhu Olimpijskih igara, koje pružaju i jedinstvenu priliku teniserima da predstavljaju svoje zemlje zajedno sa drugim sportistima. Tenis je bio jedna od devet disciplina na prvim Igrama 1896. godine. Tada je Irac John Boland savladao grčkog tenisera Dionysiosa Kasdaglisa i time postao prvi teniser osvjač Zlatne medalje. Četiri godine kasnije, britanska teniserka Charlotte Cooper pobjedom nad Helenom Prevost postaje prva teniserka osvajačica olimpijskog zlata.
Tenis se nastavio igrati na Olimpijskim igrama sve do 1924. godine kada Laurie Dohrety, Suzanne Lenglen i Helen Wills daju svoj doprinos, između ostalih, u pisanju historije Olimpijade. Ali nakon 1924. godine tenis biva povučen iz Olimpijskih disciplina. Nakon egzibicionog meča organizovanog kao protest u Meksiko Sitiju 1968. godine, tenis se vraća na Olimpijadu 1988. godine u Seulu. Povratak tenisa je uslijedio nakon odlučne kampanje tadašnjih zvaničnika ITF-a, predsjednika Philippa Chartiera, glavnog sekretara Davida Graya i potpredsjednika Pabla Llorensa, uz veliku podršku predsjednika IOC-a Juan Antonia Samarancha.
Nakon toga, teniski turnir na Olimpijskim igrama ponudio je velika trenutke sportskih nadmetanja. U Pekingu 2008. godine, takmičenje je ugostilo rekordan broj učesnika iz grupe najboljih svjetskih igrača. Mnoga velika imena tenisa su osvajala medalje na Olimpijskim igrama, uključujući Stefana Edberga, Borisa Beckera, Andre Agassija, Gorana Ivaniševićac, Rogera Federera, Rafaela Nadala, Steffi Graf, Gabrielu Sabatini, Arantxu Sanchez Vicario, Venus Williams i Serenu Williams.
Tenis u kolicima je prvi puta uveden na Paraolimpijskim igrama u Seulu 1988. godine kao demonstraciono takmičenje a puni status je stekao u Barceloni 1922. godine. Od tada je ostao jedan od najistaknutijih sportskih takmičenja na Paraolimpijskim igrama.
Više od cijelog vijeka nakon toga, vrijednosti do kojih je držao Coubertin su uglavnom zadržane u duhu Olimpijskih igara, koje pružaju i jedinstvenu priliku teniserima da predstavljaju svoje zemlje zajedno sa drugim sportistima. Tenis je bio jedna od devet disciplina na prvim Igrama 1896. godine. Tada je Irac John Boland savladao grčkog tenisera Dionysiosa Kasdaglisa i time postao prvi teniser osvjač Zlatne medalje. Četiri godine kasnije, britanska teniserka Charlotte Cooper pobjedom nad Helenom Prevost postaje prva teniserka osvajačica olimpijskog zlata.
Tenis se nastavio igrati na Olimpijskim igrama sve do 1924. godine kada Laurie Dohrety, Suzanne Lenglen i Helen Wills daju svoj doprinos, između ostalih, u pisanju historije Olimpijade. Ali nakon 1924. godine tenis biva povučen iz Olimpijskih disciplina. Nakon egzibicionog meča organizovanog kao protest u Meksiko Sitiju 1968. godine, tenis se vraća na Olimpijadu 1988. godine u Seulu. Povratak tenisa je uslijedio nakon odlučne kampanje tadašnjih zvaničnika ITF-a, predsjednika Philippa Chartiera, glavnog sekretara Davida Graya i potpredsjednika Pabla Llorensa, uz veliku podršku predsjednika IOC-a Juan Antonia Samarancha.
Nakon toga, teniski turnir na Olimpijskim igrama ponudio je velika trenutke sportskih nadmetanja. U Pekingu 2008. godine, takmičenje je ugostilo rekordan broj učesnika iz grupe najboljih svjetskih igrača. Mnoga velika imena tenisa su osvajala medalje na Olimpijskim igrama, uključujući Stefana Edberga, Borisa Beckera, Andre Agassija, Gorana Ivaniševićac, Rogera Federera, Rafaela Nadala, Steffi Graf, Gabrielu Sabatini, Arantxu Sanchez Vicario, Venus Williams i Serenu Williams.
Tenis u kolicima je prvi puta uveden na Paraolimpijskim igrama u Seulu 1988. godine kao demonstraciono takmičenje a puni status je stekao u Barceloni 1922. godine. Od tada je ostao jedan od najistaknutijih sportskih takmičenja na Paraolimpijskim igrama.
Komentiraj ovaj članak